Al een tijd ging ik met steeds minder plezier naar de sportschool. Het werd steeds meer een “moetje” en ook de openingstijden van de sportschool vond ik belemmerend. ’s Ochtends moet ik ‘wachten’ totdat de sportschool open gaat, terwijl ik het liefste zo vroeg mogelijk sport. Joehoe, de morgenstond heeft goud in de mond. Ik sport al járen in deze sportschool. En ik heb hier altijd met plezier gesport. Zo stond ik urenlange sessies op de crosstrainer, heb ik allerlei groepslessen gevolgd waarvan bodycombat verreweg mijn favoriet was en het afgelopen jaar had ik regelmatig personal training. Maar toen ik een paar weken geleden tijdens een weekendje weg op de tennisbaan stond, had ik het tennisvirus meteen hevig te pakken.
Tennis is een bewuste keuze
Sinds dat ene weekend heb ik bijna iedere dag in de tenniskooi getraind. Als kind heb ik jaren les gehad bij Tennisclub VEP dus het voelde als thuiskomen. Tot mijn verbazing lukte het mij best aardig om een lekker balletje te slaan. En het smaakte direct naar meer. Ik heb mijn racket van zo’n 13 jaar geleden opnieuw laten spannen en voorzien van een nieuwe tape. Ik merk dat ik het heerlijk vind om op deze manier te bewegen. En afgelopen weekend hakte ik de knoop definitief door. Ik heb mijn abonnement bij de sportschool stopgezet en ik heb mij ingeschreven voor tennisles.
Bewegen op jouw manier
Ik besefte mij dat de sportschool niet langer werkte voor mij, maar het is best spannend om het vertrouwde te verlaten. Je weet immers wat je hebt en je weet niet wat je er straks voor terugkrijgt. Dan kun je je krampachtig vast blijven houden aan het bekende, omdat het ooit wel fijn was. We veranderen allemaal doorlopend en daarmee ook ons karakter, persoonlijkheid en interesses.
Er is niets mis mee om een keer een nieuwe sport uit te proberen of een jeugdsport weer nieuw leven in te blazen. Die keuze hoeft ook niet voor altijd te zijn dus waarom zou je het niet doen? Ik maakte die andere keuze, omdat ik aan alles merk dat tennis mij op dit moment meer energie geeft. Behalve de tennisleraar ken ik niemand. Het voelt als een sprong in het diepe, maar wel met gezonde kriebels in mijn buik.
